Cuba - In the movie scene

Zodra we het vliegtuig uitkomen, stappen we in een totaal andere wereld. Het lijkt alsof we ons in een film begeven. Het is donker, we stappen in een taxi en hopen dat deze oude auto het naar ons appartement redt. Overal om ons heen rijden oude Amerikaanse auto´s uit de jaren ´50, ´60 en ´70. Het decor is mensen op straat, gepraat, getoeter, oude gebouwen, weinig licht. Wat een wereld!
Bij onze Casa Particulare ontmoeten we Ramiro, die ons wegwijs maakt in zijn huis en zijn stad, Havana. Hij waarschuwt ons en achtervolgt ons zelfs of we niet in de problemen komen… Dat belooft wat. Ramiro is professor Engels aan de Universiteit in Havana. Hij vertelt ons dat hij iets meer dan 1 CUC (convertible peso =1 dollar) per dag verdient. De CUC is het toeristengeld, Cubanen krijgen uitbetaald in andere peso´s. Hij vertelt ons dat je om te overleven in Cuba CUC´s nodig hebt, bijvoorbeeld om WC papier en zeep te kopen. Daarom biedt hij zijn huis als accommodatie aan voor toeristen. Andere manieren om aan geld te komen is het vervoeren van toeristen, muziek maken op staat of souvenirs verkopen. Een straatmuzikant verdient dan veel meer dan een professor Engels of een arts.
Gelukkig hebben de Cubanen een groot netwerk om elkaar te helpen aan CUC´s te komen. Zo ook heeft Ramiro voor ons een vriend die ons een dag rondleidt in Havana, vrienden in Trinidad, vrienden in Vinales, een taxi vriend etc.
Dan stuiten we op een probleempje. Geld. Chris was zo handig geweest om wat Mexicaanse peso´s mee te nemen, maar daar gaan we snel doorheen. Het duurt twee dagen voordat we een manier hebben gevonden om aan geld te komen. Er is geen pinautomaat dat onze kaarten (4 verschillende!) accepteerde of de automaat was leeg (o.a. op het vliegveld). Later berekenen we dat we in 1 keer 3 jaarsalarissen bij de Cubaan opnemen… We voelen ons een beetje naar.
Vervolgens kunnen we met ons geld nergens wat eten kopen. Frustraties in Havana…. Uiteindelijk krijgen we een magnetron pizza te pakken. Havana is mooi en bijzonder, maar na 2 dagen was ik blij dat we naar Vinales vertrokken.

Vinales is een dorpje in het dal in het zuidwesten van Cuba. Het is rustig, schoon, nieuwer, rijker. We nemen een horse ride (4 uur.. auw!) door de bergen en langs de tabaksplantages. 90% moeten ze verplicht afstaan aan de overheid. Hiervoor komen ze zelfs de planten tellen. We keren terug als het donker is. Het lijkt alsof we nog steeds in een film zitten.
Het nachtleven in Vinales is vriendelijk. Er wordt veel gedanst en ook wij doen ons best om onze salsastappen te reproduceren. Met wat rum op ging dat ons best goed af ;) ´s ochtends worden we gewekt door paardenstappen!

We zien de verschillen tussen toeristen en Cubanen steeds meer. Voor de Cubanen het meest frustrerend uiteraard, maar toeristen worden echt uitgemelkt. Toeristen betalen de entree, toiletbezoeken en het entertainment. De Cubanen worden in bijna alle gevallen vrijgesteld.

Wij zijn als toerist bevoorrecht een dagje naar het strand Cayo Jutias te boeken. Dat is the Caribbean! Wat een pracht. We lopen ongeveer 5 km langs het strand waar een orkaan de vegetatie heeft verplaatst naar het strand en de bomen dus in het zand staan. Ook al zijn de bomen dood, het is een mooi plaatje.

We vertrekken naar Trinidad, een klein toeristisch kustplaatsje in het zuiden van Cuba. Dit is zoals we Cuba hadden verwacht. Smalle straatjes, oude gebouwen, marktjes, vriendelijke mensen. Ook hier wonen we weer bij mensen thuis die helpen wegwijs te worden en er wordt voor ons gekookt. We huren fietsen en fietsen langs de kust naar het strand. ’s Avonds wordt er muziek gemaakt en gedanst op straat. De jongeren gaan later in de avond naar de disco in de grot. In de grot is het een groot feest en buiten hoor je er niets van!


Ik had wat oude kleren meegenomen van huis om aan Cubaanse meisjes te geven. Nog voordat ik de markt op loop wordt er al naar mijn tas met kleren gewezen. Of ik mijn kleren wil ruilen tegen souvenirs… Voordat ik het weet heb ik mijn mooiste shirt tegen een magneet van Ché geruild… Ach, anders had ik het weggegeven.

Bij terugkomst in Havana (de bus vertrok 2 uur later én had ook nog eens een hele lange stop én een ander eindstation…) doen we nog een kleine toer door de stad. Nu zien we eigenlijk pas meer van Havana. Overal, niet alleen in Havana, zien we teksten over de Revolutie. Leve de Revolutie en Ché is een held. Er is geen muur onbeschilderd.
Het wordt donker en de stroom valt uit. Daar staan we dan in een zijstraatje tussen allemaal locals… De stroom blijft uit en we proberen een toeristische pub te vinden. Gelukkig vinden we die!

Wanneer we Havana verlaten komen we tot de conclusie dat onze Ramiro ook verpest is door de Revolutie…. Hij verkoopt ons niet de sigaren die hij ons heeft laten zien, hij laat ons een ´betrouwbare´ taxi nemen (de taxichauffeur was zijn vriend) en hij geeft mijn oude kleren niet aan iemand die het nodig heeft…
Ach, ik neem het hem niet kwalijk, zo is het leven in Cuba. Voor Cubanen moeilijk genoeg.
In ieder geval een leerzame reis voor mij en daarom wat tips voor degene die naar Cuba gaat:
• Neem genoeg geld mee voor je hele verblijf (en wat extra!)
• Weet dat er een groot verschil is tussen Cubanen en toeristen (positief én negatief)
• Weet dat de Cubanen je zien als een walking wallet
• Weet dat je moeilijk/niet Cubaans geld omwisselt
• Neem al je oude kleren, pennen en plakband mee!

Hieronder de antwoorden van de Cuba quiz nog even op een rijtje:
1-B 2-B 3-C 4-C 5-C 6-A 7-C 8-B 9-B 10-B 11-C 12-C