Meeting my buddies - Galapagos Islands

Meeting my buddies - Galapagos Islands

Gaan we wel of gaan we niet naar de Galapagos. Is het echt zo bijzonder en is het het waard? Een mooiere afsluituiting van Zuid-Amerika kan ik niet bedenken!
Na twee uur vliegen landen we op het eiland Santa Cruz. Ik ben zo benieuwd naar wat me hier te wachten staat! Na al die koude dagen in de bergen, weet ik dat het op deze zonnige eilanden goed moet komen. Ik ben dan ook even teleurgesteld als het keihard begint te regenen als we het vliegtuig uit stappen. Daar had ik even niet op gerekend. In Puerto Ayora, een uurtje verder met de bus, schijnt het zonnetje en is het aangenaam warm. Nu kan het echt beginnen!
De sfeer is relaxed, de mensen zijn vriendelijk. De hosteleigenaar vertelt ons dat je gerust je spullen onbeheerd achter kan laten. Niemand zal het meenemen. Wat?!?! We zijn toch nog steeds in Ecuador? Is dat een grap ofzo...! Het voelt goed, dus langzaam aan word ik wat minder paranoïde.
Al snel merk ik wat de Galapagos is. DIeren om me heen, niet eens bang voor mij of anderen! Wanneer de visvangst aan wal wordt gebracht, huppen de zeeleeuwen letterlijk de trap op om te zien wat er op het menu staat. Ook de Pelikanen komen met velen te gelijk aanvliegen en nemen plaats op het 'aanrecht'. Deze beesten zijn zo groot! Natuurlijk komen er ook mensen zoals ik op af en samen met de dieren wachten we rustig op wat er komen gaat... Voor sommige zeeleeuwen duurt het te lang, dus die springen dan weer even terug in het water om vervolgens weer de trap omhoog te nemen. Ja, het gebeurt gewoon waar je bij staat!
Gelukkig hebben we een paar dagen voordat onze 5-daagse zeiltocht begint. We plannen een dagje Tortuga bay. We struikelen bijna over de marine iguana's. Ze liggen allemaal met de neus naar de zon, uitgeteld. Net alsof ze helemaal uitgeput het land hebben bereikt. De zwarte reptielen aanbidden de zon, hebben kleine handjes, lieve neusjes en stekeltjes. Ze zijn zo lelijk, dat ik ze mooi vind! En het is zo bijzonder dat ze niet bang voor je zijn. Ik ben meteen gek op ze, mijn buddies!
De Galapagos eilanden hebben nooit vastgezeten aan het vaste land. De mens is nooit een bedreiging voor de dieren en de natuur geweest.Dat is de reden waarom er bijzondere dieren leven en waarom de dieren niet bang zijn. Heerlijk dat het bestaat.
Het water is helder, het zand is wit en zo fijntjes. Heerlijk om in te stappen, te liggen, mezelf te scrubben.
We boeken een dagtrip naar het grootste eiland van Galapagos, Isabella Island. De bootreis is verschrikkelijk, ookal is de zee rustig. Sorry pap, ik ben toch echt zeeziek! Als enige hang ik over de reling, maar als enige zie ik ook de Albatros voorbij zeilen! Wat een gelukkig mens ben ik!
Op Isabella Island bezoeken we het breeding centre van de schildpadden. Doordat de mensen katten, geiten e ratten mee hebben genomen naar Galagpagos, kunnen bijvoorbeeld eieren en pasgeboren schildpadjes niet overleven. De eieren worden nu meteen weggehaald en in een 'breeding center' uitgebroed en de jonkies worden na 8! jaar weer terug geplaatst in de vrije natuur. Het is echt bijzonder de kleine buddies daar rond te zien lopen. De kleintjes zijn snel, de grote oudjes zijn zoals wij ze kennen… tergend langzaam (in alles….)! Schildpadden zijn echt net aliens! Ow en ze hebben echt veel voortplantingsdrang... bizar om dat te zien.. en te horen...!
We snorkelen met zeeleeuwen en kleine pinguins!
We zijn klaar om aan onze zeiltocht gaat beginnen. Het is net een droomvakantie! Ik voel me zo gelukkig. Behalve natuurlijk als de motor aan gaat... ;) Ik haal opgelucht adem als ik hoor dat meestal ‘s nachts de motor aan gaat en kan ik gewoon slapen! Het eten aan boord is heerlijk, de bemanning is gezellig (6 man!) Onze gids weet veel.
We bezoeken Darwin Station (Darwin van de evolutie theorie, ja nog leerzaam ook) En natuurlijk lonely George! De enige schildpad in zijn soort. George is te oud om zich nog voort te planten. HIj is ook zo groot en zo traag. Maar zo lonely is hij echt niet hoor! Er lopen twee vrouwtjes schildpadden om hem heen…
Het eerste eiland (Genovesa Island) dat we bezoeken is vol met vogels. Vogels die niet wegvliegen, vogels die ik nog nooit gezien heb! Mijn favoriet is de Frigate bird, zwarte vogels met een rode hals, die ze opblazen om vrouwtjes te versieren. Was ik maar echt een vogeltje…. ;)
Als ik ze met het grote rode hart zie vliegen, hoop ik dat ze niet neerstorten. Ze zitten overal om ons heen. De dieren lijken zicht totaal niet te storen aan ons.
Ook de boobies leven op het eiland. Deze zijn te typeren als lui! Ze nestelen op het pad, zodat ze niets hoeven schoon te maken! Wij lopen er gewoon langs. Hoe vet is dat!!?? Af en toe laten ze even de eitjes zien en poseren ze voor ons. Het maakt niet uit wat voor camera je hebt, de foto’s zijn geweldig.
We snrokelen veel. We zien haaien (!), roggen, vissen in allerlei kleuren, zeehonden, zeeleeuwen, pinguins, stervissen en schildpadden. Wat een mooie onderwaterwereld.
Het volgende eiland wat we bezoeken is Sullivan Bay, het vulkanen eiland. Het lijkt wel een eiland vol kunstwerken! Weinig dieren, maar de lava maakt het eiland zo speciaal. We lopen en bewonderen!
Op naar Bartolome Island. Een mooi uitzicht dat belemmerd wordt door onze reisgenoten, Harrison four en het domme blondje!! Ik wil er niet naar kijken, niet aan denken, maar dat maken zij onmogelijk…… Vanaf Golden Beach nemen we weer een duik, zucht..
De volgende dag gaan we vroeg op om Sombrero Island (de Chinese hoed) te bezoeken. We kunnen het pad niet volgen omdat er een zeeleeuw zijn jong ligt te voeden. Ik smelt… Zijn broer (0f zus…) heeft kapsones en ik ben niet weg te krijgen, wat een entertainer! Alsof hij weet dat hij bijzonder is! Het domme blondje moet haar aaien en ik kan niet begrijpen hoe ze het in haar hoofd haalt.
Het water is er fluoriserend en het waait hard. Precies goed genoeg om te zeilen. I
Ik lig heerlijk in het zonnetje op het dek. Wat een leventje. We worden opgeschrikt door plonsen in het water. Het blijken roggen te zijn die uit het water springen om te spelen. Zezijn te snel voor mijn camera (ok… voor mij dan) maar wat een geluk als ik een vierkantje uit het water zie springen.
Met de zodiac varen we naar turtle cave. We bezichtigen de mangroves, zeeschildpadden, roggen… Onder en naast de boot :D
Tijdens ons afscheidsdiner begint onze barman te zingen. In The voice of Holland zou hij zeker weggestemd worden, maar het past op dat moment wel. Hij zingt voor moederdag, dat kennen ze daar ook. We denken allemaal… oeps! Vergeten! Maar geen bereik, dus we hebben een smoesje ;)
Later op de avond sta ik buiten en staar in de verte. De kapitein komt me vergezellen en wijst me op de haaien. 1,2,5,7,8! Haaien cirkelen dreigend om onze boot heen. Een paar uur geleden waren we nog niets vermoedend aan het snorkelen. Dan zegt hij ook nog dat ze in het donker niet het verschil tussen mens en vis kunnen zien…
De volgende dag is het programma vroeg afgelopen (omdat we nog vroeger beginnen). We zien de blue foot boobies, baby zeeleeuwen…. Terug naar Puerto Ayora! Gelukkig is het nog niet voorbij. We bezoeken een range waar we schildpadden in het wild zien. We zien er twee. Wat zijn ze groot. Ongelooflijk. Onze Noorse vriend staat binnen no tme in zijn turtle-underware… Goed voor de foto zegt ie…
Een betere afsluiter van Zuid-Amerika had ik niet kunnen indenken… of toch wel…
Zodra ik op Spaanse bodem ben, kan ik de grond wel kussen! Wat er ook gebeurt, ik kom thuis, ik ben er!
Mijn zusjes staan in Barcelona op het vliegveld! Wat een gelukkig mens ben ik. We beleven heerlijke dagen,we kletsen bij, shoppen (!) stappen en genieten van Barca!
Na bijna 4 maanden is het voorbij. Wat is het snel gegaan en wat heb ik ervan genoten!