Salt flakes, lagoons and the Death Road - Bolivia

Endless white salt flakes, colorful lagoons and the death road - Bolivia

Na een slapeloze nacht in een party-hostel in het gigantische La Paz, nemen we een ´premium class´nachtbus naar Uyuni. Het schijnt dat de gewone bussen een hel zijn. Dat blijkt waar te zijn als we onderweg een omgevallen bus zien liggen, waar de mensen letterlijk door de voorruit naar buiten kruipen. Achteraf blijkt dat de chauffeur net iets teveel gedronken had. Bolivianen kennen een drankcultuur en het is niet de eerste keer dat het gebeurt... en zeker niet de laatste. De wegen zijn onverhard, onze bus rammelt aan alle kanten en doen geen oog dicht. Blij dat we gekozen hebben voor deze bus.
Uyuni is het saaiste plaatsje wat er maar is. Het is koud en er is niets te beleven. Maar we komen voor Salar del Uyuni en boeken een driedaagse toer naar de zoutvlaktes en lagoons. We vertrekken met 2 jeeps de woestijn in. En wow, wat een schoonheid! Foto´s vertellen meer dan ik kan beschrijven... De zoutvlakte is zo wit en zo uitgestrekt. De blauwe lucht is blauwer dan blauw en de spiegeling is oogverblindend. Natuurlijk zit er ook een educatief stukje in de toer dus we leren hoe zout wordt gewonnen uit de zoutvlaktes. Alles met de hand!
We maken funny foto´s met en van elkaar waar we elkaar opeten of een schop verkopen. We sluiten af door dansend uit een bus pringels te komen...
We rijden verder door de woestijn. Ik ben nog nooit in een woestijn geweest, dus ik was in de veronderstelling dat er alleen maar eindeloze zandheuvels voorbij kwamen. Niets daarvan blijkt waar. Het is ongelooflijk, zand, droogte, sneeuwkappen op de achtergrond, rotsen, vulkanen...
Ooit was Bolivia een zee en de sporen zijn duidelijk terug te vinden. Zelfs op de berg zie je tot waar het water heeft gestaan. We rijden honderden kilometers, wegen zijn er bijna niet, maar gelukkig weet onze chauffeur de weg. Voor het eerst in mijn leven zie ik een lagoon. Het water weerspiegels de bergen, inclusief de sneeuwkappen. Werkelijk adembenemend en te mooi om waar te zijn. De flamingo´s maken het plaatje compleet. De mooiste lagoon is Laguna Colorado, de rode lagoon. Het water is rood en flamingo´s eten de rode algen waardoor ze rose worden.
´s Nachts is het zo donker dat we de melkweg zien en duizenden sterren. Nog nooit in mijn leven heb ik zoveel sterren gezien. We turen eindeloos naar boven, zien vallende sterren en doen allemaal een wens.
De laatste dag vertrekken we al om 5 uur ´s ochtends om de actieve vulkaan te bezoeken. Het is ijskoud, maar de moeite waard. Stoom komt uit alle gaten. Onderaan de vulkaan is een ´hot spring´en we nemen met z´n alleen een heet bad in de natuur met het opkomende zonnetje en sneeuwkappen op de achtergrond. Wow, wat een genot en wat een geluk.
Helaas is dat niet voor iedereen zo. We horen later dat er een chauffeur van een andere groep op de vuist is gegaan met een van de passagiers. Hij bleek te dronken te zijn om te rijden (drankcultuur...) Uiteindelijk laat de dronken chauffeur de passagiers achter in de woestijn en gaat er in z´n auto vandoor. In Bolivia kan je beter een paar bolivianos meer betalen... kies de duurste aanbieder, dat is het veiligste...
Zolang je niet over de Death Road hoeft ten minste... De Death Road staat bekend als de gevaarlijkste weg van de wereld. Gemiddeld 300 verkeersdoden per jaar. We boeken een mountainbike toer om het met onze eigen ogen te zien. Ook hier ben ik weer blij dat we de duurste aanbieder kiezen... We hebben een goede mountainbike, de remmen remmen harder dan hard, helmpje op en naar beneden. Helemaal door elkaar geschut en kramp in de vingers van het remmen dalen we een paar uur lang af. Maar we overleven het allemaal! Op de fiets valt het best mee, maar de weg is smal en tweerichtingsverkeer. Haarspeldbochten, geen vangrail, mist... Voor mij niet genoeg adrenaline, dus ik sluit af met een zipline van berg naar berg :D Ook dit zonder kleerscheuren...