In love with Cusco - Peru

Cusco is wat mij betreft de mooiste stad van Zuid-Amerika. De sfeer is gezellig, de mensen zijn vriendelijk en de dagen zonder zorgen. Elke dag is er wel wat te beleven. Er wordt op straat gedanst in traditionele kleding; vrolijk en kleurvol. Overal winkeltjes met de mooiste kleden, mutsen, sjaals, poppen en schoenen! Hebben, hebben, hebben!
We boeken een trip naar Machu Picchu… helaas is de Inca Trail al maanden uitverkocht, dus er zit niets anders op dan met onze luie gatjes in de trein en bus te zitten. Doordat er per dag maar een beperkt aantal bezoekers toegelaten worden in de Inca stad (2500 in MP en 400 voor de klim van Wayna Picchu), moeten we een paar dagen wachten. Gelukkig is het geen straf om nog een paar dagen in Cusco te verblijven (lees shoppen ;) Vive el Peru!
En dan is het 6 april 17.00 en realiseer ik me dat ik officieel jarig ben in Nederland! Tijd voor een feestje! Ik maak het kaartje open wat Iris stiekem in mijn tas heeft gestopt voor deze dag. Dat is een verassing! Alle gelukswensen vanuit Nederland. Dat maakt Nederland een stuk dichterbij. Thanks! Als troost mag dit jaar het feest 7 uur langer duren en dat heb ik geweten ook ;) Conclusie: het nachtleven in Cusco is super.
Nadat de kater is verdwenen vertrekken we naar Pisac, een klein stadje op de weg naar Machu Picchu dat bekent staat om haar ruïnes en traditionele markten. Shop till you drop… Jammer dat er zowat niets meer in mijn tas past... Van Pisac reizen we door naar Ollantaytambo, ook een klein stadje, wederom met ruïnes. We besluiten deze (ook) niet te bezoeken, maar de berg tegenover te beklimmen voor het totale plaatje. En jahoor, met heel veel verbeelding zien we best de lamavorm van de ruïne. Het is dat de Peruaan bij de shop dat ons heeft meegedeeld.
Op naar Machu Picchu. Dit kan alleen met een trein, die volgens iedereen spectaculair is. Helaas is het al donker als we instappen en zal het allemaal wel. De trein stopt in Aguas Calliente, het meest onvriendelijke dorpje wat ik ben tegengekomen. Daar brengen we de nacht door, nouja nacht… om 4.15 gaat de wekker…Het is te vroeg, maar we gaan eindelijk Machu Picchu zien! En we zijn de toeristenmeut voor, dus gegarandeerd mooie foto´s… Althans dat zou je denken. We komen de poort binnen, lopen omhoog, lopen nog verder… zijn we er al? Ik loop verder, nog verder en wacht op mijn WOW-momentje… Maar er komt geen WOW-momentje. 1 grote mistbank over Machu Picchu Gelukkig kunnen we de tijd doden en wachten tot de mist optrekt met het beklimmen van Wayna Picchu; de hoogste berg achter MP. We hopen dat als we de top bereiken de mist EN regen verdwenen is. Maar helaas met poncho´s aan zitten we op de koude natte rotsen te wachten tot we een glimp opvangen van MP. Achteraf zijn de foto´s met de mist mysterieus en dat is wat MP is! We dalen af, klimmen verder, dalen af, klimmen verder, naar de andere bergtoppen en uiteindelijk terug naar MP. Eindelijk trekt de mist op en stopt het met regenen. Ik sprint (op laatste krachten) naar boven en jahoor… mijn WOW-momentje is daar en het is een feit. WOW! Daar is Machu Picchu! Ik vergeet alle regen, kou en vermoeidheid van de dag :) Ja wat kan ik zeggen… WOW?! MAGISCH!
We vertrekken de volgende dag met de trein en bus weer terug naar het mooie Cusco. Even bijkomen en alle 800 foto´s van MP bekijken…. Wat een schoonheden heeft Peru. Dat wordt nog eens bevestigd als we met de bus naar Puno rijden. Chris heeft de beste plaatsen voor ons geregeld, bovenin voor het raam. We love the Andes!